Studium w szkarłacie to pierwsza z przygód Sherlocka Holmesa. Sławnego, a wówczas początkującego detektywa — lub doradcę, jak sam siebie określa — poznajemy oczami młodego lekarza, kombatanta z Afganistanu, Johna Watsona. Książka jest podzielona na dwie części. W pierwszej, mamy do czynienia z zagadką zamkniętego pokoju i nieboszczyka bez śladów na ciele. W drugiej poznajemy historię miłości, zemsty i Mormonów.

Arthur Conan Doyle zadebiutował w Beeton’s Christmas Annual w 27 grudnia 1887 właśnie powieścią Studium w szkarłacie, która z miejsca zyskała sympatię czytelników. W kolejnym roku powieść ukazała się w formie książkowej, a po niej zaczęły ukazywać się kolejne powieści i opowiadania o genialnym i ekscentrycznym detektywie.

W Polsce pierwsze wydanie pojawiło się w 1903, kolejne tuż po II wś, ale to w 1956 w tłumaczeniu Tadeusza Everta zyskało legendarny tytuł.

Lata temu czytałam Przygody Sherlocka Holmesa, ale dopiero przy okazji porządków na półkach wpadł mi w ręce egzemplarz Studium. Powieść czytało mi się naprawdę dobrze. Oczywiście, za Chiny nie odgadłabym zagadki, bo u Doyle'a to niewykonalne, ale bawiłam się dobrze.